Kelp (Macrocystis) is een grote bruine (zee)alg die zeer rijk is aan jodium (belangrijk voor de schildklierwerking en energiestofwisseling) en daarnaast kleine hoeveelheden vitamines (waaronder B-vitamines, choline en vitamine C) en meer dan 20 verschillende mineralen bevat.
Het mineraal jodium is essentieel voor de synthese van schildklierhormonen (thyroxine, trijodothyronine), die diverse belangrijke fysiologische processen in het lichaam reguleren. Een jodiumtekort leidt tot vertraagde groei en ontwikkeling, hypothyroïdie, struma en myxoedeem.
Selenium is een belangrijke antioxidant en bindt en verwijdert zware metalen. Het spoorelement is essentieel voor de jodiumstofwisseling en de synthese van schildklierhormoon.
Vitamine B12 is een essentiële voedingsstof en speelt een belangrijke rol bij onder meer DNA-synthese, cellulaire herstelprocessen, bloedaanmaak en hersenfunctie. Een verlaagde vitamine B12-status kan een breed scala aan gezondheidsklachten veroorzaken. Preventie, vroege opsporing en behandeling van ...
IJzer is een van de meest voorkomende elementen op aarde en is essentieel voor de meeste levensvormen waaronder de mens. Het maakt onder andere deel uit van hemoglobine in rode bloedcellen waardoor het een grote rol speelt bij het zuurstoftransport in het lichaam.
Vitamine K is belangrijker voor onze gezondheid dan voorheen werd gedacht. De vitamine ondersteunt niet alleen de bloedstolling, een functie van vitamine K die al heel lang bekend is. Vitamine K is ook essentieel voor de activiteit van een speciaal weefseleiwit (matrix-Gla-proteïne) dat door het bin ...
Eiwitten in voeding zijn belangrijk voor onze gezondheid; aminozuren zijn de bouwstenen voor onder meer bindweefsel, botweefsel, spierweefsel, enzymen, hormonen, neurotransmitters, celstructuren zoals receptoren en ander belangrijke moleculen. Eiwitten zijn van hoogwaardige kwaliteit als ze goed ver ...
Alle cellen in ons lichaam hebben zink nodig (voor bijvoorbeeld energieproductie, celdeling en celdifferentiatie) en naar schatting 10% van alle lichaamseiwitten hebben bindingsplaatsen voor zink (veelal voor stabilisering van de eiwitstructuur).